Insulineresistentie uitgelegd | Testosteronexpert.nl

Insulineresistentie is een stofwisselingsconditie waarbij je lichaamscellen minder goed reageren op het hormoon insuline. Je alvleesklier maakt dan steeds meer insuline aan om de bloedsuiker onder controle te houden. Dit leidt tot chronisch verhoogde insuline- en bloedsuikerspiegels, wat de basis vormt voor veel gezondheidsproblemen.

Effect op hormonen

Een chronisch hoge insulinespiegel verstoort je hormoonbalans ernstig. Het kan de productie van geslachtshormoonbindend globuline (SHBG) verlagen, waardoor meer testosteron gebonden raakt en onbruikbaar wordt. Bovendien stimuleert het de omzetting van testosteron in oestrogeen, wat leidt tot een ongunstige hormoonverhouding en symptomen zoals vermoeidheid en vetopslag.

Hoe werkt het?

Normaal gesproken opent insuline als een sleutel de cel om glucose binnen te laten. Bij resistentie past de 'slot' niet meer goed. De alvleesklier pompt daarom extra insuline. Dit proces wordt vaak jarenlang niet opgemerkt, maar put de alvleesklier uit en beschadigt bloedvaten. De belangrijkste oorzaak is een combinatie van overmatige suiker- en koolhydraatinname met een gebrek aan lichaamsbeweging.

Wat kun je doen?

Gelukkig is insulineresistentie vaak omkeerbaar met leefstijlveranderingen. Richt je op het verminderen van bewerkte koolhydraten en suikers. Kies voor volwaardige voeding met eiwitten, gezonde vetten en vezels. Krachttraining is bijzonder effectief, omdat het de insulinegevoeligheid van spieren direct verbetert en helpt bij gewichtsbeheersing.

Conclusie

Insulineresistentie is een sluipende verstoring van je stofwisseling met directe gevolgen voor je hormoonbalans, waaronder testosteron. Door je voeding aan te passen en regelmatig te bewegen, kun je de gevoeligheid van je cellen voor insuline vaak herstellen en je algehele gezondheid sterk verbeteren.